هر گاه که از شما جدا می افتیم                   چون برگ خزان بی صدا می افتیم

عشق است که با شما چنان مجذوبیم                  با یاد شما یاد خدا می افتیم

 

هرچند دل شما زما سوخته است                چشمان شما به یوم دین دوخته است

این سینه ما به زیر گل خواهد رفت                هرچند که از عشق تو افروخته است

 

احساس تو را کسی به بازی نگرفت                  از تن سر و پای دلنوازی نگرفت

صد چشمه زچشم جاری اما یک تن                       زین آب وضو بهر نمازی نگرفت

 

 

نوشته شده در سه شنبه 88/11/20ساعت 1:29 عصر توسط متین| نظرات ( ) |