حدیث سینه ی ما را کسی نمی داند            و قصه دل ما را کسی نمی خواند

چه سود از اینهمه شکوه زساحت محبوب         کنون که داد مرا نیست کس که بستاند

هر آنچه بود و گذشت از دلم برون نرود           ولی وفای شما یاد من نمی ماند

زمان عاشقی ما گذشت باکی نیست             ولی حکومت محبوب هم نمی پاید

بیا که انجمن قلب من زهم پاشید         حکایتی دگر و طرح تازه می باید

نشسته ام که بیایی همیشه هر جمعه           و وعده می دهی ام جمعه ی دگر    شاید

نوشته شده در سه شنبه 88/8/26ساعت 4:9 عصر توسط متین| نظرات ( ) |