من خراب آبادی ام، کاشانه می خواهم چکار

ساکن صحرای عشقم ، خانه می خواهم چکار

غرق اشک و شعله ام در بزم عشاق ای دریغ

من خود شمعم دگر پروانه می خواهم چکار

مرغ عشقم در قفس وقتی که بالم بسته است

بی پر پرواز ، آب و دانه می خواهم چکار

فارغم از عقل و بی تو مردمان دیوانه اند

من خودم دیوانه ام ، دیوانه می خواهم چکار

عشق را تفسیر کردن اول بیچارگی است

قصه کم کن باوفا ، افسانه می خواهم چکار

باده نوشان در سکوت شهر نحوا کرده ام

کنج صحرا نعره ی مستانه می خواهم چکار

متین

نوشته شده در سه شنبه 93/1/19ساعت 8:34 صبح توسط متین| نظرات ( ) |