حالا برای آنکه مرا زیر و رو کنی
کافیست سر به سینه ی پرغم فرو کنی
تنها صدای این دم سرد مرا تو خوب
با گوش جان نیوشی و آنگاه رو کنی
بر آسمان و از غم من شکوه ها کنی
اصلا مرا تو با خود او روبرو کنی
باید بگویمش که دگر جان و مال نیست
باید که قصد بردن این آبرو کنی
هر طور مایلی تو ... چطور است با عذاب
من را شبیه قوم بدان زشت رو کنی؟
امشب دلم پر است و می جوشم از سکوت
وقتش رسیده برگ مرا پشت و رو کنی
وقتش رسیده است عذابی شبیه مرگ
تقدیر این جماعت زشت و دو رو کنی
ترسم که پرده افکنم از غصه ها و باز
قصد ادب نمودن این شوخ رو کنی
حرفم زیاد و وقت کم ... ای کاش روز حشر
امر حساب خلق خود از من شرو(ع) کنی

متین 

 

نوشته شده در دوشنبه 92/8/6ساعت 5:35 صبح توسط متین| نظرات ( ) |