ما که آرام نداریم از این بدنامی                           تو که آرام ربودی زدلم آرامی ؟

آهوانیم و به امید شکار تو شدن                         خبری نیست ولی از تله ای از دامی

همه ی عمر پر از حسرت تنها ماندن                    مردم از غصه ی یک عمر پر از ناکامی

من و میخانه از این درد چه می فهمیدیم               دو سه روزی نرسیده است سبویی جامی

من نبودم نظر لطف خدا بودم کرد ؟                      پر شده ذهنم از این جمله ی استفهامی

کاش ویرانه شوم زیر نگاهت گهگاه                     ای خوشا عاقبت ارگ بم و بسطامی

نوشته شده در یکشنبه 90/2/4ساعت 1:43 عصر توسط متین| نظرات ( ) |