مکنون
من قیام دلم به پای شماست بت پرستم و لی خدا که خداست! دو سه رکعت نماز تا دلبر قربت غربت من تنهاست آه ، الله اکبر از این عشق وقت احرام سینه ی سیناست قل اعوذ برب خوبی ها قل هوالله ، عشق بی همتاست ربنا آتنا نگاهش را رب زدنی کلام او زیباست سرخم پای خُم عجب شوری سمع اللَه دوباره وقت دعاست سر گذارم به سجده ی شکرش شکر حق این نماز تا آنجاست که به معراج عشق خواهم رفت عشق تفسیر حرف او ادناست اشهد ان ما خمار توایم اشهد ان ناز کار شماست السلام علیک یا بانو السلام ای که عشق تو والاست درس های کودکی ما دروغی بود و بس آن همه حرف معلم ها دروغی بود و بس یک خبر از نان بابا نیست ، حتی از خودش محتوای سفره ی ما نان و دوغی بود و بس سهم ما از دلبری دختر همسایه مان یک نگاه از دیده های بی فروغی بود و بس خلوت هر نیمه ی شب با خیال ناز تو صحنه ای از ازدحام و از شلوغی بود و بس روی گردن منت عشق تو را بردیم دوش یادگار از عشق تنها جای یوغی بود و بس حالم از این شهر به هم می خورد از همه ی دهر به هم می خورد بس که مرا جام بلا داده اند از مزه ی زهر به هم می خورد می چکد از دیده ی من اشک غم موج در این نهر به هم می خورد اشک غم و ناز دل و مهر یار آشتی و قهر به هم می خورد خسته ی خشکاندن دریاچه ها خشکی بی بحر به هم می خورد نیست کسی شهرنشین در دلم حالم از این شهر به هم می خورد عشق با شور تغزل چو تلاقی می کرد باز احساس مرا سرکش و یاغی می کرد جام می باز می افتاد زدست من و باز باده ای تازه به خم حضرت ساقی می کرد بلبل طبع من آن بادیه ی گل می دید بی وفا باز هوای گل و باغی می کرد صنم میکده دارم چو خمارم دانست باز در جام قضا باده ی داغی می کرد شب معراج دلم بود شب همدمی ات که دلم سیر فضا پای براقی می کرد دوش در محفل رندان بلاکش دیدم همه در گرد و کسی شرح فراقی می کرد پیش از اینت بود با ما عهد یاری بیش تر ای خوشا دوران پیشین ، روزگار پیش تر هر نفس دوری ، گریز از لحظه های همدلی می کند این ریش دل را از غمت دل ریش تر سینه ام بودت سراسر عشق بی پروا ولی ای خوشا آن سینه های عاقبت اندیش تر ای دریغا این امید خویشی از بی خویش ها می شود بی خویش تر هرکس که شد بی خویش تر مرتع سرسبز مالامال گرگ و ره زن است هرچه گرگ افزون نباشد می شود بز ،میش تر جان ما گفتیم نوشت ، نوش تر از پیش تر هر چه شد نیش دل ما هجر رویت نیش تر هستی ما را قمار نرد رویت باخته تا قیامت تاس احساس تو بادا شیش تر
شعر من و شبهای سر زلف تو دلدار// حیران و پریشان و پر از شور نهانی است// پشت من از آن روز که در بند تو هستم// مانند سر ابروی زیبات کمانی است//
